Saimiri dhe Generda kanë udhëtuar kësaj here drejt fshatit Dhërmi, ku kanë shijuar natyrën dhe detin.
Nuk kanë munguar bisedat e këndshme mes tyre, teksa Saimiri u shpreh se ka më shumë se pëlqim ndaj bukuroshes që ka ardhur nga Gjermania për të. Madje ai e falenderoi për përpjekjen që ajo ka bërë për të qenë pranë tij.
Saimiri: Tani ka ardhur koha që ne të flasim hapur për çdo gjë. Generda: Shyqyr! Thonë që ku ka det ka mbret, por mbreti…
Saimiri: Mbreti do edhe mbretëreshën! Generda: Mezi po pres që të mbarojnë këto dy javë, që të gjithë ëndrrat që kam me ty të realizohen.
Saimiri: Sot dua që ta ndjej Generdën jo vetëm me fjalë, por çfarë ka në zemër, çfarë ndjen. Generda: Shpresoj që sonte këtë dëshirën tënde ta realizojmë. Ku do doje ti Saimiri t’i kaloje ditët e tua të pleqërisë?
Saimiri: Mendoj të rikthehem në Shqipëri për pleqërinë dhe të jem diku në bregdet, në një shtëpi të vjetër, ndoshta dhe një fshat si ky që është qetësi.
Më kujtohet nga nata e parë që zbrite shkallët dhe deri tani ka kaluar koha shumë shpejt. Çdo takim me ty dhe çdo moment e kam shijuar vërtetë.
E kam vlerësuar shumë që ke luftuar nga dita e parë deri sot për të arritur qëllimin që të përfundojmë bashkë. Prandaj dua të të falenderoj që ke ardhur këtu për mua.
Generda: Edhe unë sot u kënaqa shumë. Erdha me mendimin se Saimiri është djali perfekt, djali ideal që çdo vajzë do të donte ta kishte pranë vetes. Nuk më ke zhgënjyer aspak. Ky emocion po vjen dhe po rritet. Nuk e di se çfarë është, por e di që është diçka shumë e bukur. Çfarë ndjen ti kur më shikon mua.
